سلام
از اونجا که اکثر اطرافیان من سربازی برو نیستن(!)… حالا یا چون معاف هستن؛ یا اصلاً رنگ این حرفا نیستن؛ و یا خانومن(!)… تصمیم گرفتم اونا رو بی بهره از شناخت دنیایی به اسم "خدمت سربازی" نذارم! اینو جدی میگم… واقعاً کسایی که نمیان سربازی، میشه گفت تجربه یه چیزایی رو از دست میدن… البته لزوماً این چیزها، چیزهای خوب و خوشایندی نیستند…! ولی خب… تجربه‌س! 
حالا وجه تسمیه این بلاگ…! طبق محاسبات انجام شده، من باید 607 روز به کشورم خدمت کنم…! تقریباً میشه 6 تا 100 روز… رو همین حساب میخوام از صفر تا صدِ هر کدوم از این 6 تا 100 روز رو یه جایی ثبت کنم… کجا مفت تر از اینترنت!! 
با این حساب، بلاگ من با 7اُمین پُست (با احتساب این پست) فاتحه اش خونده میشه! (البته اگه قبلش فاتحه خودم خونده نشه!!) 
دلیل دیگه که این اسم رو گذاشتم، اینه که میگن "آدم وقتی سربازی میره، مرد میشه!"… میخوام ببینم اگه قبل از سربازی "صفر تا" مَرد بودم، آخرش که "100تا" مَردم(!)، چه تغییراتی کردم!! در واقع صفر تا صدِ مَرد شدن قراره بررسی بشه!! البته چیزایی که می نویسم قرار نیست چیزای فلسفی و علمی و از اینجور چیزا باشه… هر تجربه ای که فکر کنم جالب باشه -و خواننده با خوندن اون تو جو سربازی قرار بگیره- رو سعی می کنم به شیوه خودم بیان کنم… 
...پس هر 100 روز یکبار منتظر آپ شدن بلاگم باشید! ...در کامنت ها هم منتظر نتیجه گیریهای اخلاقی بازدیدکنندگان بلاگم هستم…! پس فرصت خوندن کامنتها رو از دست ندید… چون دور و برِ من، پر از آدم های جالب و خلاق هستش! 
و خوندن کامنتها حداقل برای روحیه تون خوبه!!
امروز 110اُمین روز خدمت منه… بزودی پست مربوط به 100 روز اول رو آپ می کنم…
حالا برای اینکه زیاد هم تو کف دنیای سربازی نمونین و بدونین تو 2 ماه اول ما چی کشیدیم، یه متن جالب که حال و هوای 2 ماه آموزشی رو بخوبی ترسیم میکنه، براتون میذارم که دانلود کنید... البته یه جاهایی‌شو برا کسایی که تو دوران آموزشی من رو دیدن تعریف کردم... ولی این دیگه حق مطلب رو ادا میکنه! حتماً بخونیدش... خیلی خیلی باحاله!
